moda

  polskie muzy

  poeci polscy

  stare kino - filmy

  stare kino - gwiazdy

  stare kino - obyczaje

  stare kino - piosenki


Lata dwudzieste to okres prosperity i ekstrawaganckiej konsumpcji oraz nowych form rozrywki, co znalazło odzwierciedlenie w sukniach przeznaczonych na przyjęcia, dancingi i do klubów nocnych, gdzie grano jazz i tańczono nowe tańce: fokstrota, shimmy i charlestona. Dynamiczne tańce wymagały sportowej kondycji i swobody ruchów, a dyktując stosunkowo proste fasony sukienek, sprzyjały wykorzystaniu luksusowych tkanin: metalicznych lam, barwnych koronek, szyfonów, atlasów.

Preferowano gładkie materie, na których wspaniale prezentowały się motywy haftowane złotą lub srebrną nicią, cekinami, a także drżące w takt ruchów pióra i frędzle. Najbardziej charakterystyczną suknią wieczorową była krótka koszulka, wydekoltowana, często tylko na cienkich ramiączkach, uszyta z szyfonu lub tiulu, haftowana koralikami lub cekinami i noszona na jedwabna halkę w tym samym lub kontrastującym kolorze albo w kolorze skóry, co sugerowało nagość pod cienką materią. Typowym przykładem jest suknia-koszulka na ramiączkach, wyszywana czarnymi koralikami i cekinami.


Na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych dokonuje się ewolucja od mody podkreślającej płaszczyznową kompozycję przodu i tyłu sylwetki do ubioru modelującego figurę i akcentującego jej trójwymiarową kompozycję; od sukni swobodnie spływającej z ramion do skomplikowanego kroju uwydatniającego płynną artykulację sylwetki i wprowadzającego efekt spiralnego ruchu. Charakterystyczne dla połowy lat trzydziestych XX w. toalety wieczorowe, z błyszczącej lamy lub satyny, krojono z modelujących sylwetkę skosów (suknia wieczorowa z czarnego atłasu, suknia ślubna z kremowego atłasu).

Kryzys gospodarczy na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych sprzyjał modzie na przyjęcia popołudniowe, przyjemne, a mniej od balów kosztowne herbatki – konwersacyjne, tańcujące i brydżowe. Najpotrzebniejsza toaletą karnawałową stała się więc suknia popołudniowa, występująca w rozmaitych wariantach, często łączących uniwersalną matową czerń z barwnymi akcentami, czego przykładem jest suknia z czarnej żorżety z ceglanymi rękawami haftowanymi złotym bajorkiem.

       

                                                 

FONOTEKA                       VIDEOTEKA                             GALERIA                           ARCHIWUM


*MODA I KINO*